Yoruldu Yorulduk

Önceleri sevdik bizde dünyayı, yaprak gibi tutunduk ağacın dallarına. Rüzgar salladı, önce ağaç bırakmadı bizi sonra yağmur yağdı üstümüze ağırlaştı bedenimiz ağaç bırakmadı bizi kuruduk hafifledik ağaç da hafifledi. Kar yağdı birden, üstümüze yapıştı kaldı. Cılızdık ağır geldi bembeyaz kar, taşıyamadık. Ağaca da ağır geldik ikimiz. Önce ilgilenmedi, suyumuzu yiyeceğimizi kesti. Kuruduk, büzüştük, sarardık, solduk. Sonra bir gün dünya üfledi, ağaç elini eteğini çekti bizden. Yere düştük, örselendik, yorulduk, yok olduk.