Bir Kurak Arazi

Doğaya Hasrettir İnsan

Bir minik kuş sesi yeşertir kurumuş ağaç dallarını.

Bir insan güzelleştirir ancak bir insanın kalbini.
Bir teyzenin ağzından duydum geçenlerde;

“Yok kızım, yok… Ben burada yapamam.” Diyordu.

Önünde ki çaydan bir yudum aldı ve elleri arasında sıkıca tutarak devam etti.

“Balkona çıkıyorum taş, duvar. Dışarıya çıkıyorum koca koca binalar. Yapamam ben burada. Kuru buralar. Nefessiz. Ne gözümü boyayan yeşillik var, ne kulaklarımı çınlatan kuşlar.”

Uzunca bir teyzeye bir camdan dışarı baktım. Arada ki fark ise teyzeye baktığımda doğanın bir parçasını görürken camdan baktığımda ise karşı komşunun boyaları dökülmüş duvarını görmemdi. İşte o zaman anladım teyzenin ne demek istediğini…