Biraz Ben Biraz Eylül

Eylül

Kelimeler senin için dökülürken bir kağıtta,
belki de kendini anlatmakta bu yürek.
Boğaz bu düğüm düğüm dost,
biri gelse digerine ne çare?
Anlar mısın beni?
Sahi kelimelerim sende bir anlam bulur mu?
Ama bil ki
Anlatmaya çalıştığım hani,
O, her ne ise
Aslında biraz ben, birazda Eylül..
Dost, O ki;
En çok beklenen..
O,
Aylar öncesinden küçük bir umutla filizlenen..
Kimi zaman gözyaşı kimi zaman sabırla sulanan küçük, körpe bir filiz..
Dost, küçük filiz şimdi kocaman oldu
Hüzün güneşinde yanarken anladı olgunlaşmayı kökleri ayakta durabilmek için bir o kadar sarıldı toprağına.
Şimdiyse, Takvimler Eylül’ü buldu

Öyle bir Eylül ki ne zamanı belli , ne vakitleri.
Bir ağaç gibi direniyor yapraklar ,tutunmak için bir el bir kavuşma….
Umut ,hasretlikleri kardeş bellemiş dost ,
Yaprak yaprak düşüyor şimdi tüm umut ve hasretlikler .
Ve Bekliyor bir rüzgar boyu kavuşmaları, eksikleri tamam eden