Bozkır Masalı

Bozkırın ortasında dikiliyor ruhum. Güneş ile beraber bırakıyor renklerini toprağa. Işık kamaştırıyor dünyayı; ruhumun renkleri siniyor sönen dünyaya.

Bir tutam huzur doluyor dudaklarıma. Karşımda dikilen eşsiz güzellik ile sükunetim artıyor. İyi ki diyorum, iyi ki kalbindeyim doğanın. Biliyorum; vermiyor yeşilin, sarının ve mavinin bir arada bulunduğu anın huzuru hiçbir anda bulamayacağımı. Doğanın huzuru bu, en bilinmeyen belki de en ürkülen anlarda ruhu kaplayan.
Sen de korkma artık, o beton dünyanın arasından kaçmak için. Adımını at mavi ile yeşilin, toprak ile güneşin eşsiz dünyasına. Korkma, gel artık doğaya.