Dünya Titriyor

Bir ıslık gibi sesi. Öylesine tiz, öylesine derin. Ve öylesine yalnız. Kucaklamıyor insan, sarmıyor, onu buraya ait kılan doğayı.

Bir köşeye geçip sayıklıyor gökdelenler arasında yalnızlığı.

Nedir yalnızlık? Uçsuz bir tarlanın bağrında yeşile sığınmak mı? Yoksa göğü delen sevgisiz kentlerin arasında ruhunu kemiren hırsa kanmak mı?

Söylemiyorum ben cevabı.

Çünkü doğanın renk cümbüşüne ruhuna salmayan bilemez kendi varlığını.