Sığınak

Kalpte Doğayı Ağırlamak

Maviyi ağırladım geçen gün kalbimde. İzin verdim durup kamp kurmasına ve yansımasını içime bırakmasına. Suyun dalgaları kalbime karıştı. Her ritimde gökyüzünde bir bulut canlandı.Kalbimin her ritminde dalgalar toprakla yarıştı.
Hal böyle olunca yeşili de ağırladım gökyüzünde. Maviye sığınak oldu yeşil birden bire. Eh, dünya hali işte. Nereden bilebiliriz kalbin ait olduğu yer nere? Nereden bilebilirdik yeşilin ait olduğu yeri.
Bir karmaşa koptu gitti ruhumda. Mavi ve yeşil gelince bir araya huzur rüzgarları esti ürkütütcesine. Nereden geldiğini anlayamasam da başta, doğa fısıldadı renkleri. Yeşile sığındım ben de. Onun bağrındayken de yeşil sığındı maviye.
Karmaşık belki sözlerim. Anlaşılmaz, bilinmez, garip cümleler… Ama sığınağını bulunca insan renklere dönüveriyor birden işte.
Sahi sormadım, sizin sığınağınız nere?