Sınırsız Renkler

‘Dünyayım Ben’

Sınırsız renkleri vardır dünyanın. Bazen beyaz izlerini döker kahverenginin üstüne. Bazen yeşili bırakır ıslak zeminine. Düzene ve istikrara bulanan insan, hoşnut kalır bu düzensizlikten. Hoşnut kalır dünyanın renklerinden.
Sınırsız renkler diyorum ya, nedeni belli aslında. Kış geldi deriz. Beyazın vakti geldi der ve sükunete çekiliriz. Ama düzensizdir dünya. Biz tam çekileceğimiz zaman kenara, renkler dolanır gözlerimize. Dünya beyazı beklerken yeşili ile çeker bizi içine. Hiç beklemediğimiz bir anda hiç olmadığı kadar parlar da mavi, sükunetimiz döner neşeye. Dünyanın renkleri siner içimize.
Kenarında dolanırken buluruz baharın, bir kış esintisinde. Sert rüzgarların bizi sarsmasını beklerken yeşil ve mavi gelip konar yüzümüze. Usul usul bizi çekip ‘Buyum ben’ der yüzümüze.
‘Dünyayım ben. Sınırsız renkler var içimde.’
Susarız. Sınırsız renklerin içinde.